Jeśli zamierzasz spędzić w Łodzi trochę więcej czasu, warto żebyś podszkolił się nieco z „łódzkiego”. Tak, znajomość języka polskiego w Łodzi to trochę za mało. Trzeba jeszcze poznać ważne słowa z tutejszej gwary. Skąd bowiem będziesz wiedział, że angielka nie ma tutaj nic wspólnego z brytyjskim pochodzeniem?
1. Krańcówka
Listę łodzianizmów, bez których trudno byłoby się porozumiewać z mieszkańcami, warto zacząć od krańcówki. Słowo to oznacza w łódzkiej gwarze pętlę tramwajową/autobusową i pochodzi z okresu jeszcze przed II wojną światową. Krańcówka tak mocno zakorzeniła się w języku miejscowych, że jeśli spytasz o pętlę, prędzej przyjdzie im do głowy zawiązany sznurek niż końcowy przystanek.
2. Migawka
Podobnie jest z migawką. Żadnemu łodzianinowi nie przyjdzie do głowy, że pytający o migawkę może mieć na myśli część aparatu. Tutaj migawka oznacza bilet okresowy czy kartę komunikacji miejskiej. Zapamiętaj więc, żeby poprosić właśnie o migawkę, a nie okresówkę.
3. Ekspres
Może być do kawy albo z Warszawy do Szczecina, ale w Łodzi ekspresem nazywa się po prostu zamek błyskawiczny/suwak. Wielu mieszkańców miasta nawet nie zdaje sobie sprawy, że jest to przykład regionalizmu, bowiem inne określenia na tę część ubrania po prostu tutaj nie funkcjonują.
4. Galancie
Jeśli w Łodzi ktoś chce wyrazić pochwałę czyjejś pracy czy zachowania, mówi, że zrobił galancie. Galancie, czyli super, znakomicie, miło, ale też dużo. Słowo pochodzi od niemieckiego galant, które oznacza szarmancki, uprzejmy.
5. Siajowo
Odwrotne do galanci znaczenie ma słowo siajowo. Łodzianie używają go, gdy chcą określić coś tandentego, złego albo skrytykować sytuację czy czyjeś zachowanie. Siajowe może być zatem przeklinanie na ulicy czy śmiecenie, ale też głupi dowcip. Ciekawe jest pochodzenie wyrazu, bowiem wziął się on od imienia Szai Rosenblatta — jednego z producentów odzieży, który w Łodzi zasłynął jako twórca tanich tkanin bawełnianych.
6. Wtranżalać
Kiedy wracasz do domu bardzo głodny i z prędkością światła opróżniasz zawartość talerza, to wtranżalasz. Wtranżalanie oznacza nic innego, jak bardzo łapczywe jedzenie. Co ciekawe, wyraz ten można usłyszeć również w innych częściach kraju, ale pochodzenie ma z pewnością łódzkie.
7. Angielka
Prawdziwa fuzja narodowościowa w jednym słowie. Angielka w Łodzi oznacza bułkę paryską/francuską. Coś większego niż bagietka, a jednocześnie mniejszego niż chleb. Angielka bywa określana również batonem albo bułką-parówką.
8. Tytka
To nigdzie indziej niespotykane w Polsce słowo oznacza papierową torebkę albo spiralnie zwinięty kawałek papieru. Tytka może być również plastikowa, zrobiona z różnego rodzaju folii czy tektury.
9. Aplikować się
Choć mogłoby się wydawać, że aplikować się ma związek ze staraniami o zyskanie posady, to w łodzi wyrażenie ma zupełnie inne znaczenie. Otóż w ten sposób mówi się o młodzieńcu, który zaleca się dziewczynie.
10. Sładnie
Kiedy coś przyszło nam z łatwością, mówimy sładnie. Słowo oznacza też ładnie, dobrze. Nie należy go jednak mylić z używanym w całej Polsce wyrazem składnie.
11. Żulik
Nie, nie jest to zdrobniałe określenie pana, który regularnie spędza noce na ławkach w parku. Żulik to w gwarze łódzkiej słodki chleb turecki z rodzynkami. Warto podczas pobytu w Łodzi zasmakować tego razowego pieczywa.
12. Gołda
Skojarzenia z rezydentami ławek warto rozszerzyć również o gołdę. Gołda, a nie gouda, oznacza tutaj bowiem wódkę.
Łódzka gwara to bułka z masłem. Bułka, bo kromkę chleba z masłem mieszkańcy nazywają sznytką. To kolejny wyraz, który warto dorzucić do słownika terminów przydatnych w Łodzi. Gdyby jednak komuś zrobiło się niedobrze, warto żeby zapamiętał również frazeologizm: jechać do Rygi. W ten eufemistyczny sposób łodzianie nazywają bowiem wymiotowanie.
Autor dziswlodzi.pl
Inne z tej kategorii:
0 komentarzy