Jak wygląda współpraca personelu medycznego?

Organizacja systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego opiera się na idei, aby zapewnić pomoc każdej osobie znajdującej się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego. Wymaga to ścisłej współpracy wielu jednostek, które wchodzą w skład systemu i działają w jego ramach. Poza szpitalnymi oddziałami ratunkowymi i zespołami ratownictwa medycznego są to także: centra urazowe, Straż Pożarna, Policja, Górskie, Tatrzańskie i Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe oraz organizacje i stowarzyszenia, których członkowie uprawnieni są do wykonywania czynności w ramach kwalifikowanej pierwszej pomocy.

Personel medyczny wchodzący w skład zespołu ratownictwa medycznego może składać się z dwóch lub trzech osób, gdzie w pierwszym przypadku jest to ratownik medyczny i/lub pielęgniarka systemu, a w przypadku trzech osób obecny jest także lekarz systemu. Czynności ratunkowe, które mogą być podejmowane samodzielnie przez ratownika medycznego i pielęgniarkę systemu oraz te, które mogą być podejmowane pod nadzorem lekarza zostały określone w drodze rozporządzenia. Już na poziomie ZRM istotną rolę w skuteczności działania odgrywa umiejętność współpracy personelu medycznego, który wchodzi w jego skład, ponieważ brak prawidłowej komunikacji opóźnia niesienie skutecznej pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia życia.

Ważna jest także współpraca ZRM z dyspozytorem medycznym, dzięki której prowadzenie akcji ratowniczych może być szybsze i skuteczniejsze. Ponad to dyspozytor może udzielić niezbędnych informacji na temat dostępnych sił i środków w rejonie działania w przypadku wystąpienia zdarzeń mnogich i masowych oraz powiadamiać centra urazowe lub inne jednostki organizacyjne o konieczności przyjęcia pacjentów.

Nie ma idealnej recepty na skuteczną współpracę na tak wielu płaszczyznach. Uniwersalną zasadą, którą należałoby się kierować jest zdrowy rozsądek i dobro pacjenta, a także wzajemny szacunek personelu medycznego działającego w ramach systemu ochrony zdrowia. Różny jest poziom wiedzy oraz ilość zdobytego doświadczenia ratowników medycznych, pielęgniarek i lekarzy systemu, co także należy brać pod uwagę, choćby w przypadku kompletowania zespołu ratownictwa medycznego. Ważną kwestią jest także samodoskonalenie zawodowe, ponieważ technologie medyczne cały czas się rozwijają, a wytyczne są uaktualniane – wszystko to czynione jest, aby skuteczniej ratować życie i zdrowie – aby korzystać z dostępnych możliwości trzeba najpierw posiąść wiedzę teoretyczną i praktyczną w ramach szkoleń i kursów. Znajomość własnych kompetencji i możliwości, a także podział zadań i organizacja działania w zespole ratownictwa medycznego może być dobrym startem do prawidłowej współpracy z pozostałym personelem medycznym.