Jak uzyskać rozwód kościelny?

Każdy dorosły zdaje sobie z tego sprawę, że czasem rozstanie, to najlepsza z dróg, jaką można wybrać. Nie ma sensu być z kimś jedynie dla przywiązania czy nieodwzajemnionej miłości. Niejednokrotnie pomimo najszczerszych chęci naprawa relacji może okazać się niemożliwa.  W tak ciężkich chwilach konieczne staje się podjęcie decyzji o uzyskanie rozwodu kościelnego. Co się z tym wiąże? Oraz jakie warunki trzeba spełniać, by go otrzymać?

Jaka jest różnica między rozwodem kościelnym a unieważnieniem małżeństwa?

Unieważnienie ślubu, rozwód kościelny oraz unieważnienie małżeństwa to trzy terminy, które z pozoru określają to samo, choć w praktyce sprawy mają cię nieco inaczej. Z punktu widzenia prawa kanonicznego mówi się o stwierdzeniu nieważności małżeństwa — jest to jedyne właściwe określenie. W kościele nie ma rozwodów, ponieważ małżeństwo według tej instytucji jest nierozerwalne. W sądzie kościelnym można jedynie wykazać, iż takie małżeństwo było nieważne już od samego początku jego nastania. Jest to tak skomplikowana sprawa, że wiele osób zmagających się z tą kwestią poszukuje pomocy u specjalistów lub w Internecie. Można to zauważyć, spoglądając na częstotliwość wpisywania w wyszukiwarkę Google takich fraz, jak np. „kościelny rozwód Kraków”, czy „rozwód kościelny Poznań”. 

Unieważnienie ślubu kościelnego — kto może się o nie starać?

Każdy, kto sądzi, iż jego małżeństwo zostało nieważnie zawarte, ma możliwość złożenia skargi powodowej. Kolejno po przyjęciu jej przez oficjała sądu kościelnego następuje rozpoczęcie „rozwodu kościelnego”. Powodów umożliwiających stwierdzenie nieważności małżeństwa jest mnóstwo. Są one regulowane przez Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku. Najpopularniejszą przyczyną jest bez wątpienia ta z kanonu 1095 n3 głosząca o niezdolności do podjęcia ważnych obowiązków małżeńskich z przyczyn natury psychicznej.

W tym przypadku dość często następuje symulacja — pełna lub częściowa. W pierwszym przypadku mowa o sytuacji, kiedy jeden z małżonków wypowiada sakramentalne „tak”, choć tak naprawdę nie ma chęci na zawarcie tego małżeństwa. Robi to na przykład z [przymusu, w celu polepszenia sytuacji majątkowej, bojaźni, potrzeby ratowania własnej opinii lub chęci nadania dziecku nazwiska ojcowskiego. Symulacja częściowa to wykluczenie ważnego elementu małżeństwa np. współżycia fizycznego lub posiadania potomstwa, czy też istotnego przedmiotu, jak zastrzeżenie sobie prawa do współżycia fizycznego z osobą trzecią.